از پنجـره گذشت، فقط یک نسیم بود            طراح خوب حادثه هایی عـظیـم بود

دریا میان سینهٔ او جزر و مد نداشت            آرامشی که در حـرکاتش مـقـیـم بود

او ساده بود، خانهٔ او خانه ای گِلی...            و فرش تخت سلطنتش یک گلیم بود

پرواز ذکر از دو لبش طرح دیگری ست            معمار پر کشیدن هر « یا کریم » بود

دستش پر از نوازش دستان یک پدر            در دست کـودکـانـهٔ طـفـل یـتـیـم بود

ماه از نگاه روشن او نور می گرفت            خورشید طرح سـادهٔ او از قـدیم بود